6 november 2024
Aan de Ernest Dewittelaan in Marke werd deze zomer een braakliggend stuk grond van SW+ omgevormd tot een prachtige Vlindertuin waar de buren geregeld samen komen. Wij hadden een gesprek met initiatiefnemer Gunther Vandenberghe die enthousiast vertelt over de totstandkoming van dit fijne nieuwe groene plekje.
Waar een wil is, is een weg
Enkele jaren geleden vreesde Gunther Vandenberghe nog het zwarte gat. Toen hij als gevolg van een reorganisatie bij de bank de kans kreeg om op zijn 57 jaar op pensioen te gaan, dacht hij zijn dagen moeilijk te kunnen vullen. Niets bleek minder waar. Je kent Gunther misschien van zijn vrijwilligerswerk bij WZC De Ruysschaert in Marke waar hij naast het uitbaten van de cafetaria ook portretten maakt van bewoners in het woonzorgcentrum. Maar sinds kort ken je hem mogelijks ook als bezieler van de Vlindertuin aan de Ernest Dewittestraat in Marke.
“We wonen hier intussen 34 jaar. De verkaveling werd gezet door een private groep in opdracht van de huisvestingsmaatschappij Eigen Haard is Goud Waard. Het is hier goed wonen, het contact onder de buurtbewoners is fijn. En de laatste jaren is dat enkel nog toegenomen. Vreemd genoeg zat die verdomde Covid-crisis hier voor iets tussen. Toen werd er een Whatsapp-groep voor de buurt opgezet. Van elke woning is er minstens één bewoner in opgenomen.
Wie een vraag had voor een ander- hoe klein ook – kon die erin stellen. Dat ging van het lenen van een boormachine tot het doen van boodschappen voor elkaar. Het gaf een echte boost aan de buurt.”
“Zo kwam het dat een braakliggend stuk terrein in de buurt ter sprake kwam. Daar werd vaak gesluikstort, op een bepaald ogenblik ook met voedsel waardoor er een rattenplaag ontstond. Het ging van kwaad naar erger, mensen begonnen er zelfs bouwafval te storten. Niet aangenaam voor de buurt alleszins.”
“We dachten altijd dat de stad eigenaar van de grond was. Tot bleek dat het eigenlijk om een stuk van SW+ ging. Zij bleken positief te staan tegenover de idee om met de bewoners iets te doen met de grond. Ze hadden er alleszins geen plannen mee.”
Van het een kwam het ander. Gunther en de buurt ontwikkelden de idee om er een buurttuin, een vlindertuin in te richten.
“Die plannen werden nog versterkt toen op een bepaald ogenblik een buurtbewoonster die vlak bij het braakliggend perceel woonde, besliste uit het leven te stappen, iets wat ons erg aangreep. Mede als eerbetoon aan haar kreeg ons voornemen voor een buurttuin sneller vorm.”
Toen Gunther en co hun project vervolgens indienden voor het Burgerbudget van de stad Kortrijk en uiteindelijk uitgekozen werden om het ook te realiseren, kwam alles in een stroomversnelling.
“We gingen meteen aan de slag en staken de handen uit de mouwen. We bouwden een heel fijne ontmoetingsplek uit met een zitbank en picknicktafels. En we pakten zelfs ook nog een ander stukje grond aan dat wat opfrissing kon gebruiken. Het zorgde niet alleen voor een tof wij-gevoel, we waren ook aangenaam verrast door de medewerking die we kregen vanuit de stad en SW+. Zo boden Thomas en Karel van de woonmaatschappij aan om gebruik te maken van de Leerwerkplaats voor het maken van het meubilair en advies bij de indeling en plantenkeuze.
We zijn Wannes en co nog altijd dankbaar voor zijn creativiteit en enthousiasme. “
Nu is de vlindertuin een plek die mag gezien worden. En hij wordt ook omarmd, want afgelopen zomer werd op verschillende avonden afgesproken aan de vlindertuin. Vaak gewoon voor een babbel, soms ook voor een apero. En daar blijft het waarschijnlijk niet bij.
“We zijn volop plannen aan het smeden voor een Kerstdrink en een zomeractiviteit. Dat is leuk: we leren nog elke dag nieuwe mensen kennen, mensen die benieuwd zijn naar wat we hier gerealiseerd hebben en die een kijkje komen nemen.”
“Ja, ik ben er eigenlijk wel fier op. Niet alleen op het eindresultaat, maar ook op de manier waarop het tot stand is gekomen. Samen hebben we hier aan gewerkt. En je ziet: het gaat niet altijd om geld. Als iedereen achter het idee staat en kijkt hoe hij op zijn manier zijn steentje kan bijdragen, wordt er plots heel veel mogelijk…”